”Og Jesus segði við herhøvdingan: »Far tú heim; tær verði, sum tú trúði!« Og drongurin varð frískur í somu stund. ”
Matt.8,13

Jesus var kongur yvir sjúkunum. Jesus bað ongantíð fyri sjúkum. Ikki eina einastu ferð bað hann fyri einum sjúkum. Ongantíð legði hann hond á eitt sjúkt menniskja og segði: ”Góði Gud í himni, vilt tú grøða henda sjúka mannin?” Ongantíð legði hann hendurnar á ein deyvan.

Aldri legði hann hondina á ein krypling og segði: ”Góð Gud, vilt tú grøða henda krypling, so at hann kann ganga?” Tað var ikki neyðugt fyri hann, hann var kongur yvur sjúkum. Hetta hevði herovastin skilt, tá ið hann segði: ”… men sig tað bert við einum orði, so verður drongur mín frískur. ” Matt.8. Hann bað um kongaboð.

Jesus bað aldri fyri sjúkum, hann gav teimum eini boð um at verða frísk. Hann talaði reinsan til tann spedalska. Hann segði: ”… verð reinur!«” og hann varð frískur. Hann talaði inn í eyga á tí blinda, til skaddu sýnsnervuna – til sjálva grundina – og hann segði við tað blinda eygað: ”… »Fái tú sjónina! … ” Luk.18,42 og eygað sá.

Hann talaði til teir deyðu hoyrinervurnar og segði: ”»Effata!« – tað er: Opna teg!” Mark.7 Og so hoyrdi hann aftur. Hann talaði til lamin, ið lógu á rygginum. Onkur hevði enntá ligið har í 38 ár, og onnur í styttri tíð – men hvussu leingi hesi enn høvdu ligið har, hvussu leingi tey enn høvdu verið lamin og giktasjúk og tarnað og brekað, so segði hann ongantíð: ”Góði Gud, vilt tú ikki grøða hann og hana?”

Men hann segði til hann, ið lá har: ”… »Statt upp, tak song tína og far heim til húsa!« ” Matt.9,6 Og hesi reistu seg upp og fóru, tí tað var kongur, ið talaði. Tú kanst uppliva tað sama í dag, tí ”… á kongadømi hansara skal eingin endi verða.« ” Luk.1,33 og hann skal vera kongur í allar ævir. Hann er á hæddini av kongavaldi sínum júst nú, og kongaliga vald hansara er allastaðni, eisini her í Føroyum í dag.
Effie Campbell