Teksturin í dag er Lukas 20,9-19

Jørgen Andreasen lesur.

v9 Men hann tók til at tala við fólkið hetta líknilsi: «Ein maður plantaði ein víngarð og læt víngarðsmenn fáa hann til leigu og fór so út av landinum og var burtur eitt langt skifti. v10 Og tá ið tíðin kom, sendi hann ein húskall til víngarðsmenninar, fyri at teir skuldu lata hann fáa nakað av fruktum víngarðsins; men víngarðsmenninir bardu hann og sendu hann burtur við tómum hondum. v11 Og aftur sendi hann ein annan húskall; men teir bardu eisini hann og háðaðu hann og sendu hann burtur við tómum hondum. v12 Og uppaftur sendi hann hin triðja; men eisini hann meinslaðu teir og kastaðu hann út. v13 Men víngarðsins harri segði: «Hvat skal eg gera? Eg vil senda elskaða son mín; teir munnu fara at hava fyrilit fyri honum.» v14 Men tá ið víngarðsmenninir sóu hann, løgdu teir ráð upp saman og søgdu: «Hatta er arvingin; lat okkum drepa hann, fyri at vit kunnu fáa arvin!» v15 Og teir kastaðu hann út um víngarðin og drópu hann. Hvat man nú víngarðsins harri gera við teir? v16 Hann skal koma og týna hesum víngarðsmonnum av lívi og geva øðrum víngarðin.» Men tá ið teir hetta hoyrdu, søgdu teir: «Tað verði aldri!» v17 Men hann hugdi upp á teir og segði: «Hvat er tá hetta, sum skrivað er: «Steinurin, sum smiðirnir vrakaðu, hann er vorðin aðalhyrnissteinur». v18 Hvør tann, ið fellur um henda steinin, skal sora seg sundur; men tann, ið hann fellur á, skal hann smildra.» v19 Og hinir skriftlærdu og høvuðsprestarnir ætlaðu at leggja hendur á hann tá í stundini; men teir óttaðust fyri fólkinum; tí at teir skildu, at hann talaði hetta líknilsið um teir.