Eg vil út, eg vil út á tað brúsandi hav
”Og hann sigur við teir: »Fylgið mær eftir, so vil eg gera tykkum til mannafiskarar!«”
Matt.4,19
Hesin sangurin varð brúktur í mong ár, áðrenn greiða fekst á, at skaldið var Anders Ålander.
Tað tykist, sum kom hann á prent fyrstu ferð í „Veckoposten“ í 1941, men eingin á blaðnum visti, hvør ið skrivað hevði.
Sangurin varð skrivaður í einari vekingartíð, og tá er tað ofta soleiðis, at boðskapurin hevur størri týdning enn boðberin.
LappLisa gjørdi sangin kendan. Vegna myndataluna er sangurin vorðin nógv brúktur millum útróðrarmenn, sjófólk og á fiskaplássum. Hann er eisini væl dámdur millum ungdóm, har tað ofta eru ótilgjørdir og glaðir sangir og tónar, sum fáa undirtøku.
Sangurin er eitt „jublandi ja“ til kall Jesusar: „Fylgið mær eftir, so vil eg gera tykkum til mannafiskarar!“ Matt. 4,19. Hvat ið lagnum viðvíkur, haldi eg, at skaldið helst hevur gjørt tað við. Bæði tvey komu fram í senn. Seinni er lagið „Ger tað sindrið, tú kanst“, ofta brúkt.
Effie Campbell umsetti.
Lag: „Ger tað sindrið, tú kanst.“
Eg vil út, eg vil út á tað brúsandi hav,
vinna sálir til Jesus mín kong.
Gleðiboðanar nót hana Harrin mær gav,
fyri stríð sítt hann fáa má fong.
Lat so aldurnar slá’, við hans nót út eg má,
fáir menn royna havinum á.
Sjálvt um nótin er tóm, tá hon drigin er inn,
garnið kasti eg út aftur straks,
hvørja løtu eg nýti, eg standa má stinn
og ei óttast regn, vind ella baks.
Tann, sum ærligur er og í stríðið út fer,
hann fær fisk, so tí hugreystur ver.
Sum tað hendi í forðum, tað ljóðar enn hátt
til ein fiskara falnan í fátt:
„Út á djúpari sjógv, legg úr landi tú brátt,
set so nótina har til ein drátt.“
Gert tú tað, eg teg bað, tú skalt síggja í dag,
full er nótin, so fá tað í lag.
Og tú, sum til einkis her stendur í dag
og bert lítur at øðrum, kom við.
Tú veitst jú, at tíðin ei stendur í stað,
og at Jesus er við tína lið.
Kom nú, fá tað í lag, og nú fiskin upp drag,
ja, set á, ja, set á nú í dag.
Originali sangurin
1.
Jag vill ut, jag vill ut, innan dagen är slut
Skall jag vara på fiske igen,
Skulle jag sitta här, då så mången begär
Att få höra om syndarens vän?
nej, o nej, jag vill då ut med bröderna gå,
Menskofiskare äro ju få.
KÖR:
Jag vill ut, jag vill ut
Innan månadens slut
Skall jag vara på fiske igen
2.
Allt är redo förut, noten kastar jag ut
Arbetstiden kan snart vara slut,
Hör då var en som kan, må vi nu som en man
Kraftigt verka allt vad vi förmå;
Nu är morgonens stund, fisk i djup och på grund,
Skynda ut, skynda ut på det blå.
KÖR:
Allt är redo förut etc.
3.
Stilla är det ju än uti havsviken, men
Snart kan stormen utbryta igen;
därför skynda dig du! Vem är flitigast nu,
Lönen kommer av arbetet ju.
Fatta tag med din hand och drag noten i land
Full av fiskar på frälsningens strand.
KÖR:
Stilla är det etc.
4.
Ljuv i sanning den lott dessa fiskare fått,
Som ro ut Evangelii not.
Den i tron härdar ut, får, när dagen är slut,
Lönen stor hos vår Gud Ta’ emot.
Därför skynda; ro på, sått ut noten också,,
Snart till vila du kallas att gå!
KÖR:
Ljuv i sanning etc.
5.
Bliver dagen dig lång, sjung din fiskaresång,
Och drag noten med kraft, än en gång.
O, hur luvligt att se, att ett notdrag kan ge
Fisake ett hundra femtiotre!
Såväl gammal som ung, bed, arbeta och sjung,
Samt förhärliga Herren vår Kung!
KÖR:
Bliver dagen dig lång etc.