Av og á verður spurt, hvar í orðinum vit finna jólaevangeliið, sum vit kenna best? Men hví ikki skrivað ein jólasálm, ið júst ber heitið “Lukas 2 vit altíð goyma” við støði í Mariu, Jósefi og øðrum persónum í bíbliuni? Guðs livandi orð var nú búgvið til hold í Jesusi Kristi. Serstaka stórhendingin var einki minni enn framúrskarandi! “Tí at tykkum er í dag ein frelsari føddur, sum er Harrin Kristus í Dávids staði!” (Luk. 2,11) Tímaglasið segði alt,  tað, sum teimum var fortalt,  hendi júst í tíðarlumma,  orðið veik ei hálvan tumma. 

Orð: Signar á Reynatrøð (2025)
Lag: Jórun Pólsdóttir (2025)
Sang: Jórun Pólsdóttir og Katrin K. Petersen

Lukas 2 vit altíð goyma 
eins og Jósef jólanátt, 
tá Maria moy í geyma  
legði orð og anda, drott. 

   Tímaglasið segði alt, 
   tað, sum teimum var fortalt, 
   hendi júst í tíðarlumma, 
   orðið veik ei hálvan tumma. 

Orðið kom til Jeremia 
og Jesaja fornu tíð, 
ei teir vildu við tí tiga, 
bóru boð í bygd og bý. 

   Tímaglasið segði alt… 

Orðið skapar lutir allar, 
nú tað búgvið var til hold. 
Hoyr Jóhannes hirðan kallar 
fyri lambið Guðs á fold. 

   Tímaglasið segði alt… 

Góður tokki millum manna, 
fjøldin sang á náttarstund. 
Símeon og gamla Anna 
fingu sælan frelsublund. 

   Tímaglasið segði alt… 

Orðið vit í hjarta trúgva, 
Jesus koma skal ein dag, 
altíð skulu vit tá búgva 
í Guðs faðirs nýggja stað. 

   Tímaglasið sigur alt, 
   tað, sum okkum er fortalt, 
   hendir júst í tíðarlumma, 
   orðið vikast ei ein tumma.