”Jesus svaraði: »Eg havi sagt tykkum, at tað eri eg; er tað tá mær, tit leita eftir, so latið hesar fara.« ”
Jóh.18,8

Jesus biður einsamallur í Getsemane havanum. Gud hevur lagt alla heimsins syndir á herðar hansara. Byrðan er so tung, at hann sveittar blóð. Men ein himmalskur eingil kemur til hansara og styrkir hann. Lærusveinar hansara sova.

Brádliga verður havin upplýstur. Tað er glæman frá faklum, ið náa hann. Hermenn og leiðarar úr jødiska fólkinum og tænarar umringa Jesus. Hann traðkar fram og sigur: ”… »Hvørjum leita tit eftir?«”

Teir svara: ”… »Eftir Jesusi úr Nasaret.«” Jesus svarar aftur: ”… »Tað eri eg.«” Tá fer úr Jesusi ein kraft, og teir hopa aftur eftir hæli og fella til jarðar. Bert Jesus stendur har – Kongurin.

Skilur tú, Jesus varð, tá ið samanum kemur, ikki handtikin. Hann lat teir handtaka seg. Hann kundi í somu løtu havt kallað 1.000 einglar til sín, lagt heimin í oyði og fríað seg sjálvan. Men fúsur lat hann seg handtaka, so at hann kundi doyggja á krossinum í staðin fyri teg og meg.

Tí verður Jesus handtikin og førdur fram fyri Ráðið, og høvuðspresturin dømir hann til deyða. Eftir hetta føra prestarnir hann tíðliga um morgunin, langafríggjadag til rómverska landshøvdingan, Pontius Pilatus, fyri har at fáa deyðadómin staðfestan.
Effie Campbell umsetti